„Chrześcijanin jest duchowy wtedy, kiedy widzi wszystko z Bożego punktu widzenia. Zdolność do ważenia wszystkiego w Bożej skali i przykładanie do nich tej samej wartości, jaką Bóg przykłada, jest oznaką życia napełnionego Duchem.

Bóg patrzy na i przez równocześnie. Jego wzrok nie spoczywa na powierzchni, ale przenika do prawdziwego znaczenia rzeczy. Cielesny chrześcijanin patrzy na przedmiot lub sytuację, ale ponieważ nie widzi przez nią, jest podniesiony albo powalony przez to, co widzi. Człowiek duchowy jest w stanie patrzeć poprzez rzeczy tak, jak Bóg patrzy i myśleć o nich tak, jak myśli Bóg. Kładzie nacisk na to, aby widzieć wszystko tak, jak to widzi Bóg, nawet jeżeli go to upokarza i obnaża jego ignorancję aż do punktu prawdziwego bólu”.