Usprawiedliwienie i sprawiedliwość przychodzą tylko przez wiarę. Jestem zbawiony przez wiarę, usprawiedliwiony przez wiarę i zachowany przez wiarę w krew Chrystusa. To jest fundamentem ewangelii. Ale nie każda wiara jest wiarą usprawiedliwiającą. Biblia wyraźnie mówi o dwóch rodzajach wiary: jednej,
która usprawiedliwia  i drugiej, która nie ma wartości – wiara, którą mają nawet demony.
W Księdze Dziejów Apostolskich jest zapisane, że Szymon czarnoksiężnik „uwierzył”, ale jego wiara nie była tą usprawiedliwiającą. „Szymon również uwierzył: i … został ochrzczony” (Dz. Ap. 8:13). Szymon zaoferował Piotrowi pieniądze, żeby nabyć moc Ducha Świętego, ale Piotr odpowiedział: „Widzę bowiem, żeś pogrążony w gorzkiej żółci i w więzach nieprawości” (w. 23). Mówił w ten sposób: „Twoje serce jest nadal związane grzechem.”
Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie. Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł, które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały” (Psalm 32:8-9).
W tych dwóch krótkich wersetach Bóg daje nam wielką lekcję na temat prowadzenia. Możemy zbudować wielką wiarę na fundamencie poznania, że On jest gotowy, aby nas prowadzić i kierować nami we wszystkim.
Ale Słowo Boże mówi, że człowiek, który cieszy się wszystkimi duchowymi korzyściami bycia dzieckiem Bożym może być wierzący, a pomimo tego pozostawać upartym jak muł, kiedy chodzi o poddanie swoich dróg pod Boże kierownictwo. Bóg powiedział do Izraela, „ Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego rodu i rzekłem: Lud ten błądzi sercem i nie zna dróg moich” (Psalm 95:10).
czytaj dalej

1. Świadoma, jawna ignorancja (Oz. 4, 6)
O, jakże wiele biednych dusz ten grzech zabija w ciemności, kiedy myślą, że mają naprawdę dobre serce i nadzieję na niebo. To jest morderca, który wysyła po cichu do piekła tysiące dusz, które niczego nie podejrzewają i nie widzą ręki, która je zabija. Stwierdzisz sam, bez względu na to jak usprawiedliwiasz niewiedzę, że jest to zło, które przywodzi duszę do zguby (Iz. 27, 11; 2 Tes. 1, 8; 2 Kor. 4, 3). Czyż nie zasmuciłoby się serce człowieka, gdyby zobaczył okropny widok biednych protestantów zamkniętych w stodole, do których przychodzi kat z rękami ciepłymi od krwi ludzkiej i wyprowadza ich pojedynczo, z założoną na oczy opaską na szafot, gdzie z zimną krwią zabija ich jednego po drugim, dziesiątkami? Lecz o ile więcej winny wasze serca krwawić na myśl o setkach tych, których niszczy ignorancja w ukryciu i prowadzi ich zaślepionych na szafot. Strzeż się, aby to nie stało się twym udziałem. Nie zasłaniaj się ignorancją, bo jeśli będziesz ten grzech oszczędzał, pamiętaj, że on nie oszczędzi ciebie. Który człowiek chciałby hodować na swym łonie mordercę?
czytaj dalej

A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują (Mt 5:44)
Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą. (Łk 6:27-28)
A jeśli miłujecie tych, którzy was miłują, na jakąż wdzięczność zasługujecie? Wszak i grzesznicy miłują tych, którzy ich miłują. Jeśli bowiem dobrze czynicie tym, którzy wam dobrze czynią, na jaką wdzięczność zasługujecie? Wszak i grzesznicy to samo czynią. A jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, na jaką wdzięczność zasługujecie? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby to samo odebrać z powrotem. (Łk 6:32-34)
Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. (J 17:17)
Z żądania Jezusa aby kochać nieprzyjaciół, okazywać wyrozumiałość, czynić pokój oraz wybaczać wynika, że są ludzie, których trudno jest nam kochać. Żądanie to jest wyrażone na różne sposoby, ponieważ w niektórych wypadkach trudno jest kochać ludzi. Jezus nazywa niektórych ludzi naszymi nieprzyjaciółmi, co oznacza, że są oni przeciwko nam i chcą widzieć nasze upadki. Jezus mówi, aby ich kochać (Mt 5:44; Łk 6:27, 35). Inni mogą nie być w tym sensie naszymi nieprzyjaciółmi, lecz poprzez swój charakter, osobowość lub postępowanie mogą nam się wydawać mało atrakcyjni albo nawet odrażający. Jezus powiedział, aby okazywać im wyrozumiałość (Mt 5:7; 18:33, Łk 10:37). Powinniśmy w stosunku do nich kierować się miłosierdziem, a nie tym, na co zasługują bądź jakie reakcje w nas wzbudzają. Inni z kolei mogą – słusznie lub niesłusznie – czuć się urażeni tym, co zrobiliśmy, i ograniczają bądź nawet zrywają z nami kontakty. Jezus powiedział, aby starać się pojednać z nimi (Mt 5:23-26). Inni z kolei mogą nawet nie mieć niczego przeciwko nam, za to my możemy mieć coś przeciwko nim. Jezus powiedział, aby w takich wypadkach przebaczać (Mt 6:14-15). Nie można pozwalać, aby lenistwo, pycha, gniew powstrzymywał nas przed ukorzeniem się i przebaczeniem, wprowadzaniem pokoju i pojednaniem.
czytaj dalej