Usprawiedliwienie i sprawiedliwość przychodzą tylko przez wiarę. Jestem zbawiony przez wiarę, usprawiedliwiony przez wiarę i zachowany przez wiarę w krew Chrystusa. To jest fundamentem ewangelii. Ale nie każda wiara jest wiarą usprawiedliwiającą. Biblia wyraźnie mówi o dwóch rodzajach wiary: jednej,
która usprawiedliwia  i drugiej, która nie ma wartości – wiara, którą mają nawet demony.
W Księdze Dziejów Apostolskich jest zapisane, że Szymon czarnoksiężnik „uwierzył”, ale jego wiara nie była tą usprawiedliwiającą. „Szymon również uwierzył: i … został ochrzczony” (Dz. Ap. 8:13). Szymon zaoferował Piotrowi pieniądze, żeby nabyć moc Ducha Świętego, ale Piotr odpowiedział: „Widzę bowiem, żeś pogrążony w gorzkiej żółci i w więzach nieprawości” (w. 23). Mówił w ten sposób: „Twoje serce jest nadal związane grzechem.”
Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie. Nie bądźcie nierozumni jak koń i jak muł, które wędzidłem i uzdą trzeba wstrzymywać, aby się nie zbliżały” (Psalm 32:8-9).
W tych dwóch krótkich wersetach Bóg daje nam wielką lekcję na temat prowadzenia. Możemy zbudować wielką wiarę na fundamencie poznania, że On jest gotowy, aby nas prowadzić i kierować nami we wszystkim.
Ale Słowo Boże mówi, że człowiek, który cieszy się wszystkimi duchowymi korzyściami bycia dzieckiem Bożym może być wierzący, a pomimo tego pozostawać upartym jak muł, kiedy chodzi o poddanie swoich dróg pod Boże kierownictwo. Bóg powiedział do Izraela, „ Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego rodu i rzekłem: Lud ten błądzi sercem i nie zna dróg moich” (Psalm 95:10).

Pomyśl o tym co mówił Bóg: Po czterdziestu długich latach Mojego łagodnego prowadzenia i cudownego ratunku oni nadal nie mają żadnego pojęcia w jaki sposób Ja działam. Nawet nie próbują zrozumieć Moich zasad prowadzenia. Dla nich Moje prowadzenie jest to tylko seria niezwiązanych ze sobą błogosławieństw, nic więcej niż otwarte drzwi i ucieczka z sytuacji kryzysowych.”
Osobiście jestem zmęczony chrześcijanami z głowami twardymi jak muły, bez zrozumienia zasad Bożego prowadzenia. Nie chcę, żeby Bóg mi powiedział, „Tak, Dawid otrzymał przebaczenie. Modlił się i Ja go wybawiłem z kłopotów raz za razem. Prowadziłem go cudownymi drogami i Moja ręka była nad nim. Ale on w swoim sercu nigdy nie zrozumiał Moich dróg.”
Piotr powiedział Szymonowi, że bez pokuty zginie on i jego pieniądze. Szymon rzeczywiście uwierzył, ale nie stał się sprawiedliwością Bożą w Chrystusie. Jego wiara nie była wiarą usprawiedliwiającą, taką, która oczyszcza serce i przynosi sprawiedliwość Chrystusową.
Pismo powiada, że wielu ludzi „uwierzyło [w Jezusa]” … kiedy widzieli cuda, które czynił. Ale Jezus nie ufał im … bo On wiedział co było w człowieku” (Jana 2:23-25). Ci ludzie mieli wiarę w Chrystusa, ale to nie
była wiara tych, którzy otrzymali „moc, aby się stać synami Bożymi” (1:12).Usprawiedliwiająca wiara jest to coś więcej niż zgoda; ona robi coś więcej niż tylko uznanie Boga. Jakub argumentował: „Ty wierzysz, że jest
jeden Bóg; dobrze czynisz: demony również wierzą i drżą” (Jakuba 2:9). Jakub mówił tu o martwej, tymczasowej wierze, a nie wiecznej. Jezus ostrzegał przed taką wiarą mówiąc, że niektórzy wierzą przez jakiś czas, „[ale] nie mają korzenia  … i w czasie pokusy odpadają” (Łukasz 8:13).
Ale jest też usprawiedliwiająca wiara, która „oczyszcza serce” (zobacz Dz. Ap. 15:9) i „wierzy ku usprawiedliwieniu” (Rzymian 10:10).
Żeby wiara była usprawiedliwiająca, to musi jej towarzyszyć pragnienie posłuszeństwa i wierności Bogu. Ten rodzaj wiary zawiera życiodajną siłę, zasadę wiecznego posłuszeństwa i miłości do Boga.
Umiłowani, nie prowokujcie Pana, żeby był surowy w stosunku do was. Nie bądźcie jak muł, bez zrozumienia. Bóg nie chce wykrzykiwać wskazówek do Swoich dzieci, ani zmuszać ich do posłuszeństwa. Bóg chce mieć lud, który Go zna na tyle dobrze, aby działał kiedy tylko dostrzeże Jego najmniejsze
zaproszenie.