Uświęcenie oznacza też wyzwolenie od samego siebie. Wszystkie pokuszenia związane są bowiem z naszym egoizmem. Bez egoizmu nie byłoby żadnego grzechu. Dlatego nasz nieprzyjaciel staje zawsze po stronie naszego własnego “ja”, okazuje pomoc naszemu egoizmowi, zabiega o pożywienie dla naszego życia dla samego siebie. Jest on najlepszym przyjacielem naszego własnego “ja” i troskliwie zabiega o to, aby ta iskra z piekła wewnątrz naszej osobowości nie zgasła. Kiedy jednak gaśnie, jest to końcem całej piekielnej natury w nas.
Każde pożywienie, które umacnia życie twojego własnego “ja”, jest chlebem z piekła, a każdy głos, biorący w obronę to życie, jest głosem szatańskim. Piotr usiłował wziąć w obronę życie Jezusa, a Jezus odwrócił się i przemówił: “Szatanie!” Nie znaczy to, że Jezus wystąpił tak szorstko przeciwko Piotrowi. Wystąpił raczej szorstko przeciwko sobie samemu, nie pozwalając, aby Piotr zajął niewłaściwą postawę, stając po stronie życia Jezusa. Odkupienie stało się rzeczywistością dzięki temu, że Bóg nie oszczędził swojego własnego Syna (Rzym. 8, 32), a twoje odkupienie staje się rzeczywistością praktycznie przez to, że nie oszczędzisz swojego własnego życia.
O, jakże wielu chciałoby wyzwolić się od grzechu i walczy przeciwko grzechowi, ale oszczędza przy tym swoje własne życie. Taka walka jest bezużyteczna.