Mateusz 18
Musimy się uczyć świętego postępowania z nie świętym postępowaniem innych braci i sióstr. Jako kapłani winniśmy ich błędy wnosić do miejsca świętego przed oblicze Boże, a nie do obozu pomiędzy lud, gdzie potem zazwyczaj do tego jednego grzechu dodanych zostaje wiele następnych i przez to dochodzi do pokalania się wielu (Hebr. 12, 14.15). Kapłan w Izraelu, który by wyniósł grzech swojego brata do obozu, zamiast do miejsca
Jeśli zgrzeszy przeciwko tobie twój brat, nie powinieneś milczeć przed nim, a opowiadać o tym innym, lecz powinieneś upomnieć swojego brata, a jeśli On cię usłucha, nie powinieneś mówić nikomu innemu o jego błędzie (3 Mojż. 19,16. 17). Jeśli zaś widzisz błędy u swojego brata, a ktoś inny widzi je również, to powinniście uzgodnić między sobą i modlić się wspólnie w sprawie uchybień tego brata, nie zanosząc przy tym jego upadków nigdzie indziej, jak tylko do miejsca świętego, gdzie zanosicie błagania o wyzwolenie dla niego. W taki sposób bowiem należy rozumieć w pierwszym rzędzie ten werset: “Jeśliby dwaj z was na ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ją.” Czy już kiedyś zgodziłeś się w taki sposób ze swoim bratem? To jest postępowanie kapłańskie!
Zgodnie z podobieństwem w omawianym rozdziale można odpuszczenie grzechów nie tylko utracić, ale może ono nawet zostać człowiekowi zabrane, i to przez samego Boga, jeśli jest on niemiłosierny w stosunku do błędów innych. Ten bezlitosny sługa otrzymał od swojego pana darowanie całego ogromnego długu, kiedy jednak potem nie okazał miłosierdzia swojemu współsłudze, cały darowany dług został mu z powrotem przypisany. W taki sposób wielu ludzi upada z powrotem w depresje i uzależnienia, często także i cielesne, w różne zamroczenia, a nie wiedzą, dlaczego. W tym rozdziale znajduje się odpowiedź na to pytanie.
1. Czy wiesz, z jakimi ludźmi Bóg zrywa społeczność? Z tymi, którzy są nieprzejednani! W ewangelii Mateusza 5,22- 25 widzimy ludzi, którzy zostaną odesłani precz od oblicza Bożego, do których Bóg powie: “Idźcie precz!” W żadnym wypadku nie możemy cieszyć się społecznością z Bogiem, jeśli nasza społeczność z braćmi jest naruszona przez grzech.
2. Czy wiesz, w jaki sposób można zamienić się w pustynię i goły step? Przez zadawanie gwałtu swoim braciom! U Joela 3,24 czytamy: “Egipt zamieni się w pustynię, a Edom w goły step z powodu gwałtu zadanego synom Judy.”
3. Czy wiesz, o jakich ludziach Pismo Święte mówi, że zapominają Boga i że mogą zostać przez Niego rozdarci? Przeczytajmy o tym w Psalmie 50,19-22: ” Ustom swoim pozwalasz mówić źle, a język twój knuje zdradę. Siedzisz i mówisz przeciw bratu swemu, znieważasz syna matki swojej. Czyniłeś to, a ja milczałem, mniemałeś, żem tobie podobny, karcę de i stawiam to przed oczy twoje… Pomnijcież to wy, którzy zapominacie Boga, bym was nie rozdarł, a nie będzie ratunku!” Rozpowiadanie w sposób nieczuły, bez serca błędów brata innym, podobnie nieczułym, jest “sądzenie” (Mat. 7,1), które nie pozostanie nie osądzone.
4. Czy wiesz, w jaki sposób można doznawać pomyślności? Odpowiedź jest u Izajasza 58, 6-9: “Rozwiąż związki bezbożności, rozwiąż brzemiona ciężkie i wolno puść skruszonych, a tak wszelakie jarzmo rozerwij… Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! Wtedy wzywać będziesz, a Pan wysłucha, zawołasz, a odpowie: Otom ja… Bo cię Pan ustawicznie poprowadzi i nasyci pod największą suszą duszę twoją, a kości twoje utuczy” (BG).
W liście do Rzymian 6,13 wzywa Paweł do tego, aby nie oddawać swoich członków “na oręż nieprawości, lecz aby oddawać je Bogu “na oręż sprawiedliwości‘. Twoje oko, twoje ucho, twój język mają być Bożą bronią przy pomocy której rozprzestrzeniane jest na ziemi Jego królestwo sprawiedliwości, a nie bronią, którą przechwytuje Boży nieprzyjaciel i przy pomocy której rozszerza on swoją władzę niesprawiedliwości i zamieszania.
Nie jesteśmy przecież dłużnikami ciała (Rzym. 8,12), to znaczy, że także i tego, co u naszego brata jest jeszcze cielesnego, nie powinniśmy dotykać, aby się od tego nie zbrudzić, lecz winniśmy zanosić to przed oblicze Boże. Bowiem przez nasz brak miłości nie pomożemy naszemu bratu ku lepszemu, lecz pogrążymy go jeszcze bardziej w jego własnej naturze.
Georg Steinberger
tłum. z niemieckiego