Chciejmy pokłonić się przed Bogiem w pokorze, i w tej pokorze wyznać Mu stan całego Kościoła. Żadne słowa nie są w stanie wyrazić smutnego obrazu Kościoła Chrystusa na ziemi. Nie mam słów by wyrazić to co czasem czuję. Pomyślcie tylko o chrześcijanach wokół siebie. Nie mówię o nominalnych chrześcijanach, albo o podających się za takich, ale o setkach i tysiącach szczerych, poważnych chrześcijan, którzy nie żyją w mocy Bożej i ku Jego chwale. Jest tak mało mocy, tak mało poświęcenia czy oddania Bogu, tak mało zrozumienia prawdy, że chrześcijanin to człowiek całkowicie podporządkowany woli Bożej! Chciejmy wyznać grzechy Bożego ludu wokół nas i uniżyć się. Jesteśmy członkami tego chorego ciała. Ta choroba będzie nam przeszkadzać i rozbije nas, jeżeli nie przyjdziemy do Boga i nie oddzielimy siebie od społeczności ze światem, z chłodem wobec siebie nawzajem, jeżeli nie oddamy siebie