Nakaz upamiętania się jest jednocześnie surową naganą dla wszystkich niepokutujących grzeszników, których serca wydają się wyciosane ze skały bądź suchą glebą skalistą z przypowieści o czworakiej roli. Obawiam się, że niechęć do upamiętania się jest chorobą mającą charakter epidemii: „Nikt nie ubolewa nad swoją złością” (Jer 8,6).

Serca ludzkie są twarde niczym marmur: „Zatwardzili swoje serca jak diament” (Zach 7,12). Nie są to serca skruszone i przygotowane do upamiętania się. Powiadają, że czarownice nigdy nie płaczą. Jestem pewien, że ci, którzy nie odczuwają żadnego żalu za grzech są duchowo zaczarowani przez szatana. Czytamy w Piśmie Św., że kiedy Chrystus przybył do Jerozolimy, „zaczął grozić miastom, w których dokonało się najwięcej jego cudów, że nie pokutowały” (Mt 11,20).

czytaj dalej

AchobyZbawcy

Ach, oby Zbawcy wzór cierpienia
Głęboko utkwił w sercu mym,
I cel mojego był dążenia
Miłować Go i żyć tu w Nim.
Jemu należeć pragnę cały,
Na wieczną własność kupił mię;
Z grzechowych pęt do Swojej chwały
Przeniósł, złamawszy śmierci ćmę
czytaj dalej

Musimy w uniżeniu przyjść przez naszego Ojca Niebiańskiego i prosić o przebaczenie i szukać Jego prowadzenia. Wiemy, że Jego Słowo mówi, „Biada tym, którzy zło nazywają dobrem”, ale właśnie to czynimy, pozwalając, by cielesne popisy zastępowały prawdziwe uwielbianie. Musimy wyznać przed Bogiem, że utraciliśmy duchowy smak i odwróciliśmy system wartości. Musimy wyznać, że kwestionowaliśmy absolutną prawdę Słowa, głosząc wiele innych rzeczy.

czytaj dalej

Zważ też, że zbroja chrześcijanina musi być zbroją Boża pod względem natury i  budowy. Bóg nie tylko musi wyznaczyć oręż i zbroję, które chrześcijanin używa do obrony, lecz także musi być ich sprawcą — On musi sprawować całą ich pracę w nich i dla nich (Fil. 2, 12 – 13).

Bóg nakazał modlitwę, jednak nie jest to wypróbowany oręż o ile nie jest to modlitwa wypływająca z Jego Ducha (Judy 1, 20). Nadzieja jest hełmem, który chrześcijanin musi nosić, jednak ta nadzieja musi być stworzeniem Boga, „który nas zrodził do nadziei żywej” (1 P. 1, 3).

Wiara jest kolejną zasadniczą częścią zbroi chrześcijanina, ale to musi być „wiara wybranych Bożych” (Tyt. 1, 1). Jako pancerz mamy wdziać sprawiedliwość i świętość, lecz musi to być prawdziwa świętość. „Przyobleczcie się w nowego człowieka, który jest według Boga stworzony w sprawiedliwości i prawdziwej świętości” (Ef. 4, 24). Widzicie więc, ze to nie zbroja jako taka, ale zbroja Boża czyni duszę niezwyciężoną. To właśnie to, co się zrodziło z Boga zwyciężyło świat — wiara zrodzona z Boga, nadzieja zrodzona z Boga. „Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, jest zrodzony z Boga” (1 Jana 5, 1 — patrz także 1 Jana 2, 29; 3, 9; 4, 7; 5, 4). Jednak te fałszywe obowiązki i łaski, które są zrodzone z nasienia skazitelnego nie mogą być nieśmiertelne.
czytaj dalej

[audio:nie-moge1.mp3]

Nie mogę i nie chcę żyć samemu sobie.

Me serce pyszne, pełne złudnych mar.

Oddaję się Jezusie cały Tobie,

O przyjmij serca skruszonego biedny dar.

 

Tak długo, tak długo serce się wzbraniało,

Dziś już stanowczy zamiar mój, Ty wiesz.

Poświęcam ci me serce, duszę całą,

Me życie, moją miłość, wszystko, wszystko bierz.
czytaj dalej

 

wpamiecimiej

1. W pamięci miej,
Młodzieży chwile te,
Gdy w blasku rannych zórz
Klęczałaś wraz,
Oddając serca swe
Na zawsze Bogu już!
Gdy na twe rozmodlone skronie,
Bóg błogosławiąc kładł swe dłonie,
W pamięci miej, w pamięci miej!

2. W pamięci miej,
Jak wśród wzruszenia łez
Za wiarę święty bój
Przyrzekłaś wieść;
Po życia swego kres
Na tej opoce stój!
Coś wyznawała w rozrzewnieniu
I przeżywała w upojeniu,
W pamięci miej, w pamięci miej!

3. W pamięci miej,
Jak prowadziła cię
Pasterza Twego dłoń,
By w puszczy nikt
Nie ważył zbłąkać się,
Nie runął w grzechu toń.
Twój Pasterz swe policzył owce,
By nie zbłądziły na manowce…
W pamięci miej, w pamięci miej!
czytaj dalej