Można posiadać wiedzę o Chrystusie, ale nie poznać Go osobiście. Naśladować Jego cele, być zachwyconym Jego nauką, ale nie naśladować Jego osoby. Można produkować podobne do Jego dzieł działanie, (ewangelizacje, karmienie ubogich, modlitwy uzdrowieńcze) lecz nie posiadać Jego miłosierdzia, łagodności i miłości do tych ludzi. Można próbować czynić tak jak On, ale nie posiadać Jego charakteru – usposobienia uniżonego sługi. Bóg nieustannie zapoznaje nas z ludźmi , którymi nie interesujemy się i jeśli nie przejawia się przez nas charakter Baranka, naturalną tendencją jest nieokazywanie im serca. Dajemy im jakiś werset z Pisma, jakbyśmy kłuli ich włócznią lub zostawiamy ich z pośpiesznie wypowiedzianą, nie przejawiającą troski radą. Chrześcijanin nie okazujący serca musi być wielkim zasmuceniem dla Chrystusa Pana.