Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością.—Przypow. Sal. 1:7.Wstępprzedstawia cel tej Księgi Mądrości. Księga ta rozpoczyna się od szlachetnego zdania.
„Nie ma”—jak to zauważył biskup Patrick — „takiej mądrej instrukcji w żadnej z ich ksiąg
(mowa o pogańskich etykach), jaka jest w księgach Salomona, gdzie podaje on podstawę
wszelkiej mądrości.”
Bojaźń Pana jest początkiem mądrości. Tak też powiedział Job (Joba 28:28). Tak samo
powiedział ojciec mądrego człowieka (Psalm 111:10). To stwierdzenie ma taką wagę, że
Salomon to powtarza. Po przeanalizowaniu wszystkiego i zbadaniu dokładnie wszystkich
źródeł poznania, jego konkluzja dotycząca całości jest taka: że bojaźń Boża w praktycznym
doświadczeniu „jest całością człowieka” (Kazn. Sal. 12:13; porównaj Joba 28:12-14 i 28)—
cały jego obowiązek; całe jego szczęście; jego pierwsza lekcja i ostatnia.
Tak więc, kiedy ma nam przekazać instrukcje z ust Boga, rozpoczyna od początku, od
najważniejszej części. Wszelka mądrość pogańska jest tylko głupstwem. Ze wszelkiego
poznania, poznanie Boga jest najważniejsze. Nie ma prawdziwego poznania bez pobożności
(porównaj 5 Mojż. 4:6,7).
Ale co to jest bojaźń Pana? Jest to taki szacunek z miłością, poprzez który dziecko Boże
podchodzi z uniżeniem i ostrożnością do prawa swojego Ojca. Jego gniew jest tak gorzki, a
jego miłość tak słodka, że z tego wynika gorące pragnienie, aby się jemu podobać, a ze
względu na niebezpieczeństwo niedociągnięć z powodu własnej słabości i pokus—święta
czujność i bojaźń, aby nie zgrzeszyć przeciwko Niemu” (Hebr. 12:28,29). To dotyczy każdego
doświadczenia umysłu, każdego celu w życiu (Przyp. Sal. 23:17).
Najstarszy biegły w boskiej szkole stara się o bardziej doskonałe kształtowanie poprzez
Jego Ducha. Pobożny rodzic prowadzi swoją rodzinę pod Jego wpływ I (1 Mojż. 18:19;
Efezjan 6:4). Chrześcijański nauczyciel szanuje to jako początek, głowę wszelkiego poznania,
które uświęca koniec i zachowuje go od najbardziej subtelnych pokus.
Dlaczego więc tłumy wokół nas pogardzają mądrością i pouczeniem? Ponieważ początek
mądrości—bojaźń Boża—nie stoi przed ich oczami (Psalm 36:2). Nie znają jej wartości. Szydzą
z jej obowiązku. Mogą się uważać za mądrych we własnych oczach, ale tutaj Bóg im daje
właściwe imię. Muszą być głupimi, jeżeli odrzucają takie błogosławieństwo (Jeremiasz 8:9);
biegną w świadomą ruinę (Przyp. Sal. 1:22,24-32; porównaj 1 Sam 2:25; 1 Królewska 12:13;
Jeremiasz 36:22-32); cenią bardziej pracę, niż pokutę (Przyp.Sal. 5:12,13;29:1). Dobry Panie!
Niech twoja dziecięca bojaźń będzie moją mądrością, moim bezpieczeństwem, moim szczęściem!
Charles Bridges (1846)