1. O duszo moja, dzięki składaj, Wciąż dzięki składaj Bogu łask! Spojrzawszy w przeszłość, opowiadaj, Że cudów cię otoczył blask. Wszechmocny cię orlimi pióry Miłośnie, po ojcowsku niósł, Ochraniał i rozpraszał chmury, Że nie spadł z głowy twej ni włos.
2 Na nowo dzisiaj Pan odmyka Swej łaski wiecznej jasne drzwi, Opiekę znowu ci przyrzeka, Wskazuje ślad wśród nocnej mgły;
Co tylko masz, co serce czuje, U Pańskich nóg pokornie złóż, On łódką życia pokieruje I z mnogich ją wywiedzie burz.3 Co przyszłe czasy mieszczą w łonie, To wszystko Pan w Swym ręku ma, Bezpieczny jesteś w tej ochronie, On z tobą jest każdego dnia A skoro już w ojczyste progi Przeniesie cię do niebios wrót, Przezwyciężywszy śmierci trwogi Uwielbisz wiecznie łaski cud
4. Przed wzrokiem twoim się roztoczy Kraina w barwie rajskich róż I obóz ujrzą twoje oczy, Co z miejsca nie wędruje już. Nierozerwalne jego liny, Na wieki stoi każdy pal; Tam mieszkać będą Boże syny, Tam płacz ucichnie, ból i żal.
Subscribe
0 komentarzy
Previous: Bielsze niż śnieg
Next: Duch – Wykładowca Biblii