„Ale ziemia, do której idziecie, abyście ją posiedli, ziemia jest mająca góry i doliny, która dżdżem niebieskim odwilżana bywa. Ziemia, o której Pan, Bóg twój pieczą ma, i na którą zawżdy oczy Pana, Boga twego patrzą od początku roku i aż do skończenia jego”.
V Mojż. 11, 11—12.

Dzisiaj, drodzy przyjaciele, stoimy przed czymś nieznanym.
Rok nowy się zaczyna — wkraczając weń, mamy zamiar pożytecznie go wykorzystać. Któż z nas może powiedzieć, co go czeka? Jakie nowe przeżycia, jakie zmiany spotkamy na naszej drodze?. Ale oto słowa zachęty, pocieszenia i radości od naszego Ojca Niebieskiego o naszym przeznaczeniu:

„Pan Bóg twój piecze ma; oczy Pana Boga twego patrzą bezustannie od początku roku i do skoczenia jego’. Sam Pan Bóg nasz napełni wszelką potrzebę naszą. Jego źródła nie wysychają; rzeki i potoki nie znają posuchy. Zatrwożona duszo — oto miłościwa obietnica twego Ojca Niebieskiego. Jeśli On jest źródłem naszych, dobrodziejstw — jesteśmy bezpieczni; ufając w Nim, nigdy nie będziemy zawstydzeni. Żadne gorąco, żadna posucha nie mają wpływu na „strumienie rzeki”, które „rozweselają miasto Boże” (Psalm” 46, 5).

„Ziemia mająca góry i doliny”. To nie jednostajna płaszczyzna. Gdyby życie było martwą płaszczyzną — to swoją nudną jednostajnością wpływałoby na nas przygnębiająco; nieodzowne są dla nas góry i doliny. Góry przyczyniają się do skupiania deszczowych wód i zraszania tysięcy żyznych dolin. To samo dotyczy nas – na naszej życiowej drodze. Spadziste wzniesienia skierowują nasz bieg do tronu laski i ściągają za sobą potoki błogosławieństwa; góry, te uciski życia, które nas trwożą i na które być może narzekamy – przynoszą naszej duszy potoki błogosławieństw. Ileż dusz zginęło w pustyni – znajdując mogiłę pod jej złotymi piaskami; to są ci – którzy mogliby żyć i kwitnąć w ziemi górzystej; wielu Zginęłoby od mrozów lub wichrów, pozbawieni byliby drzew i owoców – gdyby nie góra – surowa, kamienista, o ostrych zboczach, na którą tak trudno się wspiąć. Góry Boże – to łaskawa obrona od wrogów dla Jego narodu. Nie możemy zrozumieć działania smutku i nieszczęścia, strat i doświadczeń. Tylko wierzymy! Ojciec wyciąga ku nam rękę pomocną, pragnąc prowadzić nas naszą codzienną drogą. To będzie wdzięczny i błogosławiony nowy rok.