Ten grzech może być nazwany białym diabłem, gdyż często ukazuje się w swoich chytrych podstępach jako anioł światłości dla biednej duszy ba, przedstawia się jako doradca niebiański. Dlatego opowiem pokrótce o tej wstrętnej chorobie duszy.

1. To jest ten grzech, który ze wszystkich grzechów wskazuje na ,,racjonalne” podstawy jego popełniania. Gdyż trzyma duszę z dala od Chrystusa przez powoływanie się na obecne nieprzygotowanie, brak większego poczucia grzechu, brak większej pokuty, brak większej pokory czy brak bardziej złamanego serca przez grzech.

2. To jest grzech, który najbardziej odpowiada sumieniu; gdyż sumienie mówi przychodzącemu do Chrystusa grzesznikowi, że nie ma w sobie nic dobrego, że jest oskarżony o 10 000 talentów, że jest ślepym ignorantem i zatwardziałym grzesznikiem niegodnym, ażeby Pan Jezus Chrystus na niego spojrzał. I czy w takim stanie, szepcze niewiara, w którym teraz jesteś odważysz się pójść do Chrystusa?

3. To jest grzech, który także najbardziej odpowiada naszemu zmysłowi postrzegania. Przychodzący grzesznik do Chrystusa widzi działanie grzechu w sobie, wszystkich rodzajów grzechów i niegodziwości w swoim ciele, jest świadom również gniewu i sądu Bożego z powodu grzechu i często zatacza się duchowo pod ich ciężarem. Wtedy niewiara podszeptuje: widzisz, że nie masz łaski, bo to co działa w tobie to skażenie grzechem; postrzegasz już chyba, że Bóg cię nie kocha ponieważ poczucie jego gniewu ciąży na tobie. Dlatego jak śmiesz iść do Pana Jezusa Chrystusa?

4. To jest też grzech, który także najbardziej odpowiada naszej mądrości cielesnej. Ta mądrość uważa to za roztropne, aby zaczekać trochę, zakwestionować trochę, posłuchać świadectwa obu stron, nie śpieszyć się, nie działać pochopnie, bez zastanowienia, aby całkowicie zaufać Panu Jezusowi.

5. To jest też grzech, który stale szepcze słowa niewiary w wierność Bożą w dotrzymaniu obietnicy tym, którzy przychodzą do Pana Jezusa Chrystusa po życie wieczne. Grzech ten sugeruje często wątpienie w chęć Chrystusa by przyjąć i zbawić przychodzących do Chrystusa. A żaden grzech nie umie tego robić tak subtelnie jak niewiara.

6. To jest też grzech, który zawsze wątpi w tę czy tamtą obietnicę Pisma, którą Duch Boży przynosi do naszego serca, aby nas pocieszyć, i jeśli grzesznik nie będzie tego świadomy, to niewiara przez jakiś trik, unik, oszczerstwo etc. szybko pozbawi pociechy płynącej z tej danej mu obietnicy Bożej.

7. Ten grzech bardzo osłabia naszą modlitwę, wiarę, miłość, pilność, nadzieję i oczekiwania ba, zabiera nasze serce od szczerego poddania się Bogu w wykonywaniu świętych obowiązków.

8. Wreszcie ten grzech znajduje się w duszy pod przykrywką poczucia bezpieczeństwa nakazując duszy, aby była mądra, rozważna dobrze poinformowana i strzegła się pochopnego całkowitego zaufania i wiary w Syna Bożego, ten grzech wygląda jak Doradca Niebiański. Szepcze duszy aby najpierw upewniła się, że Bóg ją kocha, żeby nie przyjmowała żadnych obietnic Bożych, dopóki nie będzie zmuszona przez Boga, potem dodaje ten grzech aby dusza nie była pewna zbawienia i wątpiła, na przekór świadectwu Pana Jezusa, który je potwierdził swoim słowem. Niewiara szepcze: nie żyj wiarą lecz zmysłami, gdy nie widzisz i nie czujesz to wątp i bój się, i kwestionuj wszystko. To są diabelskie rady niewiary przykryte różnymi pretensjami tak głęboko, że nawet najmądrzejsi chrześcijanie ledwie mogą odrzucić jej argumenty.

[Cechy wiary naprzeciw niewiary]- Drogi czytelniku podam w tym miejscu dwadzieścia pięć zestawień wiary i jej cech wobec niewiary, abyś się strzegł tej drugiej.

1. Wiara wierzy Słowu Bożemu, a niewiara kwestionuje jego pewność (Psalm 106,24).

2. Wiara wierzy Słowu Bożemu, ponieważ jest ono Prawdą, a niewiara wątpi w Słowo Boże, ponieważ jest prawdziwe (1 Tymoteusza 4,3; Jana 8,45).

3. Wiara widzi więcej w obietnicy Bożej pomocy niż we wszystkich przeciwnościach, które mogłyby przeszkodzić, ale niewiara pomimo Bożej obietnicy mówi: Jak to się może stać? (Rzymian 4,19-21; 2 Królewska 7,2; Jana 3,11-12).

4. Wiara powoduje, że zobaczysz miłość w sercu Chrystusa, kiedy On cię karci, a niewiara spowoduje, że serce niewierzące będzie wyobrażało sobie gniew w sercu Chrystusa, gdy będzie On mówił przez swoje Słowo lub własne usta, że kocha nas (Mateusza 15,22,28; 4 Mojżeszowa 13; 2 Kronik 14,3).

5. Wiara pomoże duszy czekać, choć Bóg zwleka z daniem, a niewiara w takim wypadku oburzy się i porzuci wszystko (Psalm 25,5; Izajasza 8,17; 2 Królewska 6,33; Psalm 106, 13-14).

6. Wiara da pociechę wpośród obaw, lecz niewiara stworzy lęki wpośród pociechy (2 Kronik 20,20-21; Mateusza 8,26; Łukasza 24,26-27).

7. Wiara będzie dawać słodycz duszy, gdy Bóg będzie karał rózgą, lecz niewiara nie znajdzie pociechy w tej jednej z najlepszych łask (Psalm 23,4; 4 Mojżeszowa 21).

8. Wiara czyni wielkie ciężary lekkimi, lecz niewiara czyni lekkie ciężary nieznośnie ciężkimi (2 Koryntian 4,1; 14-18; Malachiasza 1,12-13).

9. Wiara pomaga nam, kiedy jesteśmy zasmuceni, lecz niewiara powoduje zasmucenie gdy jesteśmy weseli (Micheasza 7,8-10; Hebrajczyków 4,11).

10. Wiara przyprowadza nas blisko do Boga, gdy jesteśmy daleko od Niego, lecz niewiara odrzuca nas daleko od Boga, gdy jesteśmy blisko Niego (Hebrajczyków 10,22; 3,12-13).

11. Gdy wiara panuje, ogłasza ludziom, że są przyjaciółmi Bożymi; ale gdy niewiara panuje to ogłasza ich nieprzyjaciółmi (Jana 3,23; Heb 3,18; Objawienie 21,8).

12. Wiara trzyma człowieka pod łaską, niewiara trzyma go pod gniewem (Rzymian 3,24-26; 14,6; Efezjan 2,8; Jana 3,36; 1 Jana 5,10; Heb 3,17; Marka 16,16).

13. Wiara oczyszcza serce, ale niewiara zachowuje je nieczyste i skażone (Dzieje 15,9; Tytusa 1,15-16).

14. Przez wiarę przypisana jest nam sprawiedliwość Chrystusa, przez niewiarę jesteśmy zamknięci pod zakonem, aby zginąć na wieki.(Rzymian 4,23-24; 11,32; Galacjan 3,23).

15. Wiara czyni nasze uczynki akceptowalnymi dla Boga przez Chrystusa , lecz cokolwiek jest czynione z niewiary jest grzechem. Bo bez wiary nie można podobać się Bogu. (Heb 11,4; Rzymian 14, Heb 6,6).

16. Wiara daje nam pokój i pocieszenie w naszych duszach, lecz niewiara powoduje  zabranie nam pokoju, tak że jesteśmy miotani uczuciami jak falami morskimi (Rzymian 5,1; Jakuba 1,6).

17. Wiara przyczynia się do tego, że widzimy Chrystusa jako bezcenną istotę, lecz niewiara powoduje, że nie widzimy w Nim ani postawy, ani urody. (1 Piotra 2,7; Izajasza 53,2-3).

18. Przez wiarę żyjemy pełnią życia Chrystusowego, lecz przez niewiarę głodujemy duchowo i schniemy (Galacjan2,20).

19. Wiara daje nam zwycięstwo nad Prawem, grzechem, śmiercią złym i wszystkimi demonami, ale niewiara wystawia nas na ich ciosy (1 Jana 5,4-5; Łukasza 12,46).

20. Wiara będzie pokazywać nam więcej wspaniałości w rzeczach niewidzialnych niż w widzialnych, lecz niewiara widzi więcej w rzeczach widzialnych niż w tych, które mają nadejść (2 Koryntian 4,18; Heb 11,24-27; 1 Koryntian 15,32).

21. Wiara czyni drogi Boże przyjemnymi i chwalebnymi, lecz niewiara czyni je trudnymi (Galacjan 5,6; 1 Koryntian 12,10-11; Jana 6,60; Psalm 2,3).

22. Przez wiarę Abraham, Izaak i Jakub posiedli ziemię obiecaną, ale z powodu niewiary ani Aaron, ani Mojżesz, ani Miriam tam nie weszli (Heb 11,9; 3,19).

23. Przez wiarę synowie Izraelscy przeszli przez Morze Czerwone, lecz przez niewiarę większość z nich poginęła na pustyni (Heb 11,29; Judy 1,5).

24. Przez wiarę Gedeon uczynił więcej z trzema setkami ludzi i pustych dzbanów niż 12 plemion Izraelskich, ponieważ one nie zaufały Bogu (Sędziów 7,16-22; 4 Mojżeszowa 14,11,14).

25. Przez wiarę Piotr szedł po wodzie, lecz przez niewiarę zaczął tonąć (Mateusza 14,28-30).

Bunyan