Teraz zaś proszę was, byście nie stawali tylko na progu tego Nowego Przymierza; nie bądźcie usatysfakcjonowani obmyciem z grzechów, nie posiadając mocy do ich przezwyciężania.

Nie bądźcie w pożałowania godny, samolubny sposób zadowoleni ze zbawienia od gniewu i potępienia, myśląc że możecie nazywać się dziećmi Bożymi, podczas gdy ciągle wędrujecie przez obszary strachu i pożądliwości tego świata.

Jeżeli nie jesteście wybawieni od strachu przed śmiercią, upokorzeniem i zniknięciem … i ciągle pożądacie rzeczy tego świata, to tak naprawdę nie zrozumieliście Krzyża; wisicie pomiędzy dwoma światami.

Możecie być dziećmi Bożymi, a jednak ciągle nie znać bogactw Bożej łaski, sekretu codziennego życia, które kiedy w codziennym życiu pojawiają się nowe wyzwania, potrzeby, trudności czy nowe pokusy, przyjmuje z bogactw Chrystusa łaskę za łaską.

Jesteście przestraszeni albo wręcz pociągani ku światu, grobowi, przyszłości, rzeczom tej ziemi; zapominacie, że jesteście ludem pochodzącym z niewidzialnego świata; że Niebo jest otwarte i że ziemski horyzont ciemnieje, by pomóc wam zwrócić się ku innemu światu, ku światu łaski.

Nie pozwól by minął choć jeden dzień, jeżeli nie będziesz w stanie wieczorem uwielbić Boga za to, że zmuszony przez Boską konieczność, przyjąłeś łaskę za łaską, i że poznałeś swojego Boga lepiej niż wczoraj — kiedy każdy dzień jest tym nowym, z nowym Życiem, nowym Światłem i nową łaską. Gdy ciągle na nowo uczymy się żyć pod otwartymi Niebiosami, zwiększa się światło.

Przybliżamy się do niebiańskiego powołania – pielgrzymi i obcy na ziemi, posadzeni na wyżynach niebieskich i rządzący z góry nad wszystkim, co wczoraj panowało nad nami i nas powstrzymywało. Teraz jesteśmy rządzącym ludem z Chrystusem Królem, ukryci w Chrystusie i ukazujący chwałę Chrystusa i rzeczywistość Nowego Przymierza, które
jest prawdą.

Nie ma już więcej cienia, jakim jest Prawo; istnieje tylko rzeczywistość łaski – nie fragment rzeczywistości ale łaska za łaską. Dzień po dniu wchodzimy głębiej w tą rzeczywistość, aż
ostatni poranek nie będzie miał wieczora, a On przyjdzie by wezwać nas wyżej, do miejsca które przygotował dla Swoich wybranych — do świata Wiecznego Życia.

Otto Stockmayer (1904)