coBogciobiecal

Co Bóg cj obiecał, na pewno też da,
Co rzekł, nie ulegnie już zmianie;
Choć rzeczą tak trudną to często się zda,
Bóg wierny Swym słowom zostanie!

O, nie wątp więc nigdy, z ufnością Doń śpiesz,
Tu szkodzi niewiara i chwianie!
Usłuchaj i wierz, Za słowo Go bierz,
On wierny Swym słowom zostanie!

Świat wierzy w znikomość,miłuje swą złość,
Na blasku on czczym poprzestanie,
Zaś Pan w obiecaną wprowadzi cię włość,
On wierny Swym słowom zostanie!

O, Bóg nie zawiedzie, choć runie i świat!
Jak błogo, gdy w Nim masz ufanie!
On słyszy twe prośby, pomoże ci rad;
On wierny Swym słowom zostanie!

Wnet dojdziesz do celu, ukończysz swój bieg;
Pan da ci u Siebie mieszkanie
I w szatę oblecze cię bielszą niż śnieg –
On wierny Swym słowom zostanie.

Każdy, kto trzyma się grzechu, nigdy nie przyjmie prawdy, kiedy ją usłyszy. Dlaczego? Ponieważ każdy grzech niesie w sobie kłamstwo, które jest przyjmowane za prawdę. Kiedy Duch Święty przekonuje wierzącego o jakimś grzechu lub nałogu, przychodzi wiele razy z pełnym miłości ostrzeżeniem.

Duch Boży jest delikatny, kochający – i będzie czekał na wierzącego, by odpowiedział, zanim On zastosuje dyscyplinę. Będzie stale pokazywał tej osobie jej kompromis z Jego miłosiernym ostrzeganiem. Jeżeli wszystkie te ostrzeżenia Ducha są ignorowane i grzech zapuszcza korzenie, karą jest ostatecznie sąd. Bóg pozwoli na zaślepienie oczu i zatwardzenie serca do tego stopnia, że taki uparty grzesznik nie będzie już widział swojego zepsucia. Wreszcie stwardnienie jego serca stanie się nieprzepuszczalne.

Serce Saula było opanowane przez bożki pychy i zazdrości. Pycha tego człowieka urosła tak, że był zazdrosny o Dawida i każdego innego, kto chodził w świętości, aż jego serce zostało opanowane przez bałwochwalstwo.

Oto smutna historia tego bałwochwalczego króla: „A Saul rzekł: Jestem w ciężkiej niedoli, Bóg odstąpił ode mnie i już nie daje mi odpowiedzi ani przez proroków, ani przez sny;” (1 Samuel 28:15). Saul mógł płakać, szukać proroków i modlić się o sny, ale Pan odpowiedział, „Nie, Saulu, Ja już więcej z tobą nie rozmawiam, ponieważ twoje serce jest opanowane przez bożki”

Księga Jeremiasza mówi nam, że Efraim był karany przez Pana z powodu grzechu. Ale Efraim pokutował, odwrócił się od swoich bałwanów i zniszczył je. Oto świadectwo tego człowieka: „Bo gdy się odwróciłem, żałowałem tego, i opamiętałem się” (Jeremiasz 31:19). Czy rozumiecie co Efraim tu mówi? „Kiedy miałem bożki (grzech) w moim sercu, poszedłem do Pana po radę, ale nie mogłem otrzymać słowa z nieba. Nie słyszałem nic od Boga, póki nie pokutowałem i nie zniszczyłem doszczętnie moich bożków. Wtedy otrzymałem wyraźną radę!”

Bogobietniceswespelni

Bóg obietnice Swe spełni; Wieczne i pewne są.
Jezus potwierdził je w pełni Świętą, niewinną krwią.

Wszystko tu runąć może, Góry upadną w morze,
Lecz obietnice Boże Wieczne i pewne są!

Wierz, i jak Abraham szczerze w niebo wzrok podnieś swój;
Rośniesz w nadziei i wierze, Kiedy gwiazd liczysz rój.

Wierz, choć ciemności nastały – Słońca nie wygasł blask!
Błyśnie za chwilkę wspaniały Światła wiecznego brzask!

Wierz, choć i do ognistego Pieca świat wrzuci cię.
Postać tam Syna Bożego Przy tobie zjawi się.

Jezuszyje

Jezus żyje, z Nim i ja!
Śmierci, gdzież twej grozy cienie?
Jezus żyje, wiec mi da
Zmartwychwstanie i zbawienie.
Do Swej chwały przyjmie mnie,
Tej ufności trzymam się.

Jezus żyje! Jemu Dan
Wszystek świata rząd całego.
Jegom sługą, On mój Pan,
Dział mieć będę w chwale Jego.
Dał mi obietnicę tę,
Tej ufności trzymam się.

Jezus żyje, wątpi ktoś –
Bogu bluźni, czci uwłaszcza,
Łaski woła słodki głos
I grzesznika doń nawraca.
Bóg w Chrystusie zbawia mię,
Tej ufności trzymam się.

Jezus żyje! Jemu ja
Żyć chcę, mieć też w Nim zbawienie;
Niech nie mieszka żądza zła
W sercu mym, lecz święte chcenie.
On słabego wesprze mię,
Tej ufności trzymam się.

jamnieswoj_0

Jam nie swój, nie, jam zwolniony!
Śmierć Jezusa śmiercią mą.
Przeradosne znam poselstwo:
Jezus mnie wyzwala krwią!

Jam nie swój, o nie, Mój Jezu,
Twoim jestem każdy dzień.
Mienie moje, me nadzieje
Na swą wieczną własność zmień!

Jam nie swój, Zbawicielowi
Daję serca mego chęć;
Wszystko ufnie mu zwierzyłem,
Nic dla siebie nie chcę mieć.

Jam nie swój, Należę Jemu
Moje chwile, każdy zmysł;
Niechaj w życie me wypisze
Życia Swego wzniosły rys.

Jam nie swój! Przyjęty jestem
W mnogi wybawionych rząd,
By obchodzić z niebianami
Wieczny dzień weselnych świąt.

Czy niezbędnym elementem pokuty jest odwrócenie się od grzechu? A skoro tak jest, to wierzący mało pokutują. Ludzie nie odwracają się swoich grzechów; nadal pozostają tacy sami, jakimi dotąd byli. Byli dumni, a teraz są spokojni. Niczym zwierzęta w arce Noego, które weszły do arki nieczyste, i nieczyste z niej wyszły.

Ludzie przychodzą wypełnić praktyki religijne jako nieczyści i tak samo nieczyści po ich wypełnieniu odchodzą. Mimo, że widać tak wiele zewnętrznych zmian, jednak nie ma tu przemiany wewnętrznej: „Lecz lud nie nawraca się do tego, który go smaga” (Iz 9:12).

Jak mogą uważać się za pokutujących ci, którzy nie odwracają się od grzechu? Czy wykąpali się w Jordanie ci, na których czołach nadal widać oznaki trądu? Czy Bóg nie może powiedzieć do niepokutujących to, co powiedział niegdyś do Efraima: „Efraim zaprzyjaźnił się z bożkami: zostaw go” (Oz 4:17 KJV)? Oto człowiek niepokutujący, który zaprzyjaźnił się ze swoim pijaństwem oraz swoją nieczystością, zostaw go; niech trwa w swoim grzechu. Jeśli jednak jest w niebie sprawiedliwość, a w piekle pomsta, to człowiek ten nie ujdzie kary.

Gdysiezakoncza

Gdy się zakończą cierpienia i łzy,
Gdy Pan niebieskie otworzy mi drzwi,
Wtedy Zbawiciel i On tylko Sam
Będzie przedmiotem radości mej tam.

Będzie to dzień weselnych pień,
Gdy Jezus nasz Swą objawi nam twarz

Gdy łaska, która zakryła mój grzech,
Tam do ojczystych wprowadzi mię strzech,
Wtedy Zbawiciel i On tylko Sam
Będzie najmilszym przybytkiem mi tam

Kiedy niebieska otoczy mnie błoń,
Miłych przyjaciół uścisnę ja dłoń,
A jednak Jezus i On tylko Sam
Będzie kochaniem najmilszym mi tam.