Kiedy Pan przyjdzie by nagradzać, nie będzie sprawdzał w jaką pracę ludzie byli zaangażowani, ale jaka była ich wierność.
„Dobrze, sługo dobry i wierny,” powiedział Pan.
Oops! That page can’t be found.
It looks like nothing was found at this location. Maybe try a search or browse our latest posts below.
Uczynki
Wielu ludzi wierzy w zbawienie dzięki własnym dobrym uczynkom. Praktykują oni umartwienia i samozaparcie, dają jałmużny i modlą się, odwiedzają chorych i więźniów, odbywają dalekie pielgrzymki i umartwiają swe ciało. Dlatego też spodziewają się wejść do nieba. Pracują dla swego zbawienia, podczas gdy zbawienie to musi nastąpić wpierw, potem dopiero mogą działać jako zbawieni i przeżywać ten stan. Student musi się wprzód zapisać do uczelni, zanim będzie mógł pracować dla swej kariery po studiach. Ty zaś wprzód musisz przyjąć Chrystusa, a dopiero wtedy będziesz zbawiony; musisz wpierw otrzymać zbawienie, jeśli masz pracować nad nim. Co uczynił umierający łotr, aby być zbawionym? Nie mógł nic uczynić, bo jego ręce były przybite do krzyża. Nie uczynił nic, wszakże Jezus zbawił go.
W ludzkim planie zbawienia podkreśla się słowo “czynić”, w planie Bożym mówi się o tym, co się “dokonało”. Człowiek obstaje przy tym, by coś czynić, by czymś zapłacić, chce sobie zasłużyć na zbawienie. Bóg zaś mówi, że zbawienie dokonało się i nie ma już nic do zrobienia, bo Jezus wykonał wszystko. czytaj dalej
Winni wobec Boga
“Nie ma bowiem różnicy, gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej.”
List do Rzymian 3,22-23
Sposób życia człowieka jest rozpatrywany w dzisiejszych czasach z różnych punktów widzenia. Istnieje na przykład następujące bardzo popularne przekonanie: ”Właściwe jest to, co czyni większość”, czyli dobro i zło określane jest poprzez postępowanie jakiejś nieokreślonej grupy ludzi. Inni uważają: „Cel uświęca środki”. Dla nich najważniejszy jest wynik sprawy, nie zaś jego przebieg. Może brzmi to atrakcyjnie, jednak niejednokrotnie oznacza nieuczciwe czy podejrzane machinacje i interesy. Słyszy się także wypowiedź: “Tylko to jest złe, co szkodzi drugiemu”, czyli każdy sam ma prawo zdefiniować, co jest złe dla innego człowieka.
Piękno…
Jak piękny jest TEN który stworzył każda roślinę idealnie zgodnie z jej rodzajem;
Jak piękny jest TEN który pokochał grzeszny świat;
Jak piękny jest TEN który dał swojego jedynego syna aby uratować ginący świat;
Jak piękny jest TEN który daje życie Jak piękny jest TEN który dotrzymuje każdej z obietnic;
Jak piękny jest TEN który broni bezbronnych;
Jak piękny jest TEN który raduje się gdy jedna dusza odwróci się od nieprawości do NIEGO;
Jak piękny jest TEN który daje spokój w czasach niepokoju;
Jak piękny jest TEN który z nieskończoną miłością przyjmuje każdego potrzebującego.
Prostota Chrześcijanina
W naszej angielskiej Biblii (KJV) i w mowie potocznej bycie prostym jest często tym samym, co bycie głupim, niemądrym, łatwowiernym, czy też łatwo oszukanym przez pozory. W tym przypadku jest to przeciwieństwo mądrości.
Tak więc: ,,Roztropny dostrzega zło i ukrywa się, ale prości idą dalej i ponoszą karę”, (Prz 22:3 UBG). „Efraim stał się jak głupia gołębica bez serca”, (Oz 7:11 UBG), opisuje podobny charakter.
Złą rzeczą jest bycie naturalnym głupcem. Gorzej jest zostać uczyniony głupcem przez niegodziwych ludzi i niegodziwe skłonności. Taka prostota nigdy nie jest polecana. Jest to najgorszy rodzaj prostoty, ponieważ jest zarówno owocem, jak i przyczyną niegodziwości.
Czasami prostym człowiekiem jest ten, kto jest słaby, nie poinstruowany, być może nawet oszukany, ale uczciwy, poszukiwacz prawdy. Do takich skierowane jest zaproszenie, by przyszli na wielką ucztę przygotowaną przez mądrość: „Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi”, (Prz 9:4 UBG). czytaj dalej
Kościół jako głos proroczy
Drugi rozdział Dziejów Apostolskich opisuje dzień Pięćdziesiątnicy. Ludzie oskarżyli uczniów o to, że są pijani, ale Piotr odpowiedział: “Ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: 1 stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, że wyleję Ducha Mego na wszelkie ciało…” (Dz. Ap. 2:16-21).
To jest proroctwo z Księgi Joela 2:28-32, dotyczące wylania Ducha Świętego i wydarzeń Pięćdziesiątnicy. Wylanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy było w pewnym sensie Bożą zbiorową ordynacją Jego Kościoła jako proroczego głosu w wypełnieniu proroctwa Joela.
W tym czasie kiedy pisane były Dzieje Apostolskie, było wielu fałszywych proroków. Twierdzili oni, że mają szczególną moc i wizje, ale niekoniecznie pochodziło to od Boga. Dzisiaj znajdujemy się w takiej samej sytuacji, szczególnie w kościele. czytaj dalej