„Według twojej wielkiej litości zgładź moje występki” – Psalm 51:1b
W drugiej połowie pierwszego wersetu, Dawid daje bardziej precyzyjne wyjaśnienie tego, co miał na myśli w pierwszej części tej modlitwy, „zmiłuj się nade mną”. Wiedział, że było coś, co miłosierdzie mogło i chciało zrobić dla grzesznika. Było to jego pragnieniem, aby doświadczyć tego drogocennego dzieła. Dlatego powiedział – „zgładź moje występki”.
Bądź konkretny
Ogólna modlitwa o miłosierdzie nie wystarczy. Pan chce, żebyśmy wiedzieli i mówili, czego chcemy od miłosierdzia, aby nam uczyniło. Ślepiec wykrzyknął – „Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną” (Marka 10:47)! Jezus przywołał go do siebie i zapytał go – „Co chcesz, abym ci uczynił” (Marka 10:51)? On już pomodlił się o współczucie i miłosierdzie, ale to nie było wystarczające. Pan chciał określonego stwierdzenia, co Jego współczucie miało dla niego dokonać. To nam nie wystarczy, że jesteśmy zadowoleni z ogólnej prośby o miłosierdzie. Pan zechce przetestować szczerość naszego pragnienia miłosierdzia przez dowiedzenie się, czy wiemy, czego chcemy.
Wielu ludzi modli się o miłosierdzie, a jednak nie otrzymują żadnej odpowiedzi. Niektórzy myślą, że pierwszym dziełem miłosierdzia jest dodać sercu otuchy. To nie jest prawdą. Później, w tym psalmie, Dawid modli się o pocieszenie i pokój. Inni wierzą, że dzieło miłosierdzia to zmiana ich serca i ich sposobu życia. Dawid prosi o to później, ale nie dzieje się to na początku. Jeszcze inni przypuszczają, że muszą oni prosić o miłosierdzie i ufać, że zabierze ich to do nieba, gdy umrą. Myślą, że w tym życiu nie możemy być pewni, że mamy miłosierdzie. Dawid uczy nas, że to nie jest to, czego pragnął. Oto, o co powinniśmy prosić Boga, żeby nam uczynił – „Według twojej wielkiej litości zgładź moje występki”.
Jedynie Bóg gładzi grzech
Nasze występki muszą zostać zgładzone przez samego Boga. Oto przekonanie, które pociągnęło Dawida blisko Boga. Odczuwa on, że występek musi zostać zgładzony. Odczuwa, że nie jest w stanie dokonać tego dzieła. Miłosierdzie musi uczynić to za niego. Mojżesz powiedział do Boga – „Teraz jednak przebacz ich grzech, a jeśli nie, wymaż mnie, proszę, z twojej księgi, którą napisałeś.” (Wyjścia 32:32). Nasze grzechy także są zapisane w Bożej księdze. Prawo Boga bierze pod uwagę każdy grzech, który popełniamy. W księdze sprawozdawczej nieba, powstają one przeciwko nam jako zapis naszej winy. Dawid wiedział, że nie mogło być żadnej wspólnoty ze świętym, sprawiedliwym Bogiem tak długo, aż jego wina nie zostałaby zniesiona i zgładzona. Wiedział, że miłosierdzie nie mogło nawrócić czy zmienić grzesznika. Nie mogło ono przyprowadzić go do nieba, chyba że jego wina zostałaby najpierw zgładzona. Najpierw, gniew Boga musi zostać uśmierzony. Przeszła wina musi zostać oddalona. Grzesznik musi mieć uniewinnienie i przebaczenie swoich grzechów. Oto pierwsza praca doskonałej łaski. Bez tego, Bóg Święty Sędzia nie może wprowadzić grzesznika do Jego przyjaźni. Modli się zatem – „Zmiłuj się nade mną. Zgładź moje występki.”
Wielu ludzi pozostaje niezaznajomionych ze świętością Boga i tym przerażającym charakterem grzechu. Sądzą, że jeśli pokutują, prowadzą lepsze życie i modlą się do Boga, to ten Bóg, z powodu tej wielkiej zmiany, zechce ich przyjąć. To nie jest prawda, chociaż zmiana jest dobra. Powinieneś raczej, modlić się by być przemienionym przez Ducha Bożego. Ale to nie wystarczy, ponieważ to twoje działanie nie likwiduje starej winy. Fakt, że chcesz pozbyć się swojej winy nie anuluje jej. Tym, co musisz wiedzieć na pierwszym miejscu jest to, jaki jest status winy z twojego poprzedniego życia. Czy pozostaje ona w Bożej księdze przeciwko twojemu imieniu? Czy jest zgładzona? Dopóki nie dowiemy się, że jest zgładzona, możemy odczuwać brak prawdziwego pokoju.
Oto, dlaczego musimy się modlić – „Zmiłuj się nade mną”. Zgładzenie winy jest absolutnie konieczne. Nie możemy tego wypracować przez naszą pokutę. Bóg obiecał to okazać. Jego obietnicą jest – „Ja, właśnie ja, zmazuję twoje przestępstwa ze względu na siebie, a twoich grzechów nie wspomnę” (Izajasza 43:25).
Błogosławieństwa przebaczenia
Nowy Testament nazywa to „usprawiedliwieniem”. W podobieństwie o celniku, modlił się on do Boga – „Bądź miłosierny mnie grzesznemu” (Łukasza 18:13) i odszedł do domu usprawiedliwiony. Oto, co łaska dla niego uczyniła. Była to odpowiedź na jego modlitwę, a on odszedł do domu z przebaczeniem grzechów. Tak jak Dawid, mógł zaśpiewać, gdy otrzymał odpowiedź na swoją modlitwę – „Błogosławiony ten, komu przebaczono występek, komu grzech zakryto. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje nieprawości” (Psalm 32:1,2).
Czy wydaje się to zbyt cudownym aby w to uwierzyć? Pamiętaj, że współczująca łaska Boża jest bardzo wielka. Wołanie Dawida zobowiązuje Boga. Modli się – „Według twojej wielkiej litości”. Przyjdź i doświadcz tej wielkiej, cudownej i doskonałej cząstki łaski Boga. Zgładzi ona od razu całą twoją winę i usunie ją zupełnie z Bożej księgi. Przyjdź i doświadcz tego błogosławieństwa i mocy miłosierdzia, którą Bóg chce ci dać, aby okazać to przebaczenie grzechów ze względu na Jezusa.