„Zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia” – Psalm 51:1a
W wersecie tym znajduje się klucz do Psalmu 51. Podczas tego długiego okresu, przed tym, zanim został doprowadzony do upokorzenia przez Ducha Boga, Dawid nie mógł modlić się tymi prostymi słowami. Tylko ten, komu sam Bóg uświadomił grzech, jest w miejscu, które pozwala mu użyć tych słów w modlitwie z całego jego serca. Tylko ten, kto modli się tymi słowami z serca, może prawdziwie te słowa zrozumieć. Dawid nauczył się modlić tymi słowami na kolanach ze złamanym sercem, w gorzkim smutku za swój grzech. Ta modlitwa do Boga musi być wypowiedziana na kolanach i z pokorą. Wtedy może ona stać się dla nas błogosławieństwem oraz możemy uczynić ten psalm naszym własnym.
Jest miłosierdzie u Boga
„Zmiłuj się nade mną, Boże.” Musimy wierzyć, że jest miłosierdzie u Boga. Największym cudem Jego doskonałej istoty jest to, że u Boga jest miłosierdzie.
Tu, na ziemi, nie zaprzątamy sobie głowy tym wielkim cudem Bożego miłosierdzia. Jednakże w Niebie, ludzie są ukorzeni samą myślą o tym i nigdy nie przestają czcić i dziękować Bogu za Jego miłosierdzie. Bóg jest tam znany jako Święty, oraz że przychodzi przeciwko grzechowi jako ogień trawiący. W Niebie, grzech jest znany z tego, czym w istocie jest – haniebnym odrzuceniem Doskonałego, Jego prawa i miłości. Jest to wiadome, że człowiek zasługuje na odrzucenie przez Boga. Przeto chwała ta jest widziana dzięki temu Bożemu miłosierdziu. Aniołowie nie rozumieją, jak mógł mieć On współczucie dla naszego upadłego rodzaju, oraz że On sam chciał zapłacić okup za nasz grzech za cenę krwi swojego własnego Syna. Idea o tym, że On gorąco pragnie bezbożnych, wszystko im przebacza i przyjmuje ich jako Jego dzieci jest tak wielka, że aniołowie nie potrafią tak wielkiego miłosierdzia uargumentować. Dawid słyszał, że u Boga jest miłosierdzie i dlatego dąży do Niego z tą modlitwą. My także musimy spróbować zrozumieć i uwierzyć, że jest miłosierdzie u Boga.
Potrzebujemy Bożego miłosierdzia
„Zmiłuj się nade mną, Boże.” Musimy też czuć, że potrzebujemy miłosierdzia. Miłosierdzie jest czymś, co jest zupełnie niezasłużone. Dawid czuje, że jego grzech jest tak haniebny. Czyni go on winnym w oczach świętego Boga i zasługującym na potępienie. Bóg nie jest jedynym, który go potępia. On potępia sam siebie. Zdaje sobie sprawę, że całkowicie zasługuje na osąd Boży. Jego grzech ukazuje, do jakiego stopnia odstąpił od Boga mimo wszystkich dobrodziejstw Bożych względem niego. Wie, że miłosierdzie byłoby cudowne gdyby został poczytany za godnego uczynienia go przyjacielem Boga. Tak, prawdziwa osoba mająca sprawę do Boga czuje, że potrzebuje miłosierdzia. Nic oprócz darmowej łaski nie może być jego nadzieją.
Musimy szukać Bożego miłosierdzia
„Zmiłuj się nade mną, Boże.” Musimy pragnąć miłosierdzia, abyśmy byli dla Niego widoczni. Dawid wie, że jest miłosierdzie. Czuje, że potrzebuje miłosierdzia. Nie jest to jednak wystarczające. Chce, żeby Bóg mu ukazał, że Jego miłosierdzie jest zamierzone dla niego. Wie, że okazanie miłosierdzia musi być osobistym działaniem Boga wobec każdej osoby. „Wiem, że Bóg jest litościwy” – wykrzykuje. „Fakt, że jest miłosierdzie dla każdego nie zadowala mnie. Potrzebuję wiedzieć, że Bóg jest litościwy dla mnie. Bądź dla mnie litościwy, o, Boże miłosierdzia.”
To gorące pragnienie miłosierdzia jest w zgodzie z tym, co Słowo Boże uczy nas o tych zagadnieniach. To Słowo zawsze mówi o znajdowaniu miłosierdzia, uzyskaniu miłosierdzia, otrzymaniu miłosierdzia, uczestniczeniu w miłosierdziu oraz posiadaniu miłosierdzia. Z Bożej strony, jest to nazywane ofiarowaniem miłosierdzia, okazaniem miłosierdzia. Grzech jest osobistą obrazą popełnioną przeciwko Bogu. Nawrócenie jest przyjściem do Boga, żeby otrzymać od Niego odkupienie, tak aby On mógł okazać nam miłosierdzie przez zabranie grzechu.
Wielu ludzi ma mylne myśli o Bożym miłosierdziu. Dodają sobie otuchy z myślą, że Bóg jest miłosierny. Nie mają, jednakże, żadnego pojęcia że Ten chce osobiście na nich wpłynąć. Miłosierdzie musi być im dane przez Boga i musi być doświadczone w duszy. Zapominają, że występuje praca, którą miłosierdzie robi dla duszy. Zapominają, że Bóg jest Sprawiedliwym, jak również Miłosiernym. Zanim Jego sprawiedliwość może uwolnić pojedynczą duszę, Jego święte prawo musi zostać spełnione. Grzesznik musi uczestniczyć w sprawiedliwości Chrystusa oraz Bożym zwolnieniu. Nawet ze słowem miłosierdzia na ich ustach wielu podąża dalej ku spotkaniu zniszczenia. Nie dzieje się to dlatego, ponieważ nie ma dla niego miłosierdzia u Boga , ale ponieważ nigdy osobiście nie doświadczył pracy doskonałej łaski.
Przejrzyjmy te myśli odnośnie miłosierdzia. Po pierwsze, pamiętaj, że jest miłosierdzie u Boga. Pozwól swojej duszy być wypełnioną myślą, że u Boga jest miłosierdzie, i że największą radością Jego serca jest okazać miłosierdzie. Ponadto, potrzebujesz miłosierdzia. Bez miłosierdzia będziesz wiecznie nieszczęśliwy. Szczególnie pamiętaj, że musisz mieć osobiste doświadczenie tego miłosierdzia. Musisz mieć miłosierdzie. Bez tego nie możesz spocząć w zadowoleniu. Bóg musi coś dla ciebie zrobić. On musi okazać ci miłosierdzie. Niech wielkie miłosierdzie Boga i twoja wielka nędza będą tymi dwoma argumentami, które spowodują w tobie wypowiadanie tej modlitwy bardziej poważnie. Módl się – „zmiłuj się nade mną, Boże, według twojego miłosierdzia”, dopóki nie otrzymasz miłosierdzia.